Όταν ένας μαθητής χάνεται..

στον Χάρη

Ένας δάσκαλος εργάζεται για το μέλλον..

Όμως για έναν από τους μαθητές μου το μέλλον απέμεινε παγωμένο. Τον αποχαιρέτησα στο τέλος του μαθήματος και μετά από λίγο, έτσι ξαφνικά, έφυγε από κοντά μας.
     Πρόκειται για ένα υπέροχο παιδί που η ευγένεια της ψυχής, η οξυδέρκεια και η εσωτερική του γαλήνη με διαπερνούν όταν βρίσκομαι κοντά του. Και ξέρω βαθιά μέσα μου ότι είναι από εκείνους τους ανθρώπους που θα έκαναν τον κόσμο μας ένα καλύτερο αύριο. 
    Τις επόμενες ημέρες θα πρέπει να αντιμετωπίσω μία άδεια καρέκλα και άλλους, μπερδεμένους μαθητές σε σοκ και θλίψη.

Δεν μπορώ να το κατανοήσω. Δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω την απώλεια ενός μαθητή. Νιώθω ότι μαζί με την τρομερή θλίψη μία συμφωνία έχει σπάσει.

Όλα αυτά τα χρόνια είχα πάντα μια σιωπηλή συμφωνία με τους μαθητές μου. Είναι μια μονομερής σύμβαση την οποία δεν τους είπα ποτέ. Αν ήθελα να θέσω αυτή τη συμφωνία γραπτώς, θα έλεγα κάτι τέτοιο: « Εγώ, η δασκάλα, θα έχω εσένα το μαθητή κοντά μου για μερικά χρόνια. Μετά από αυτό, μπορεί να μη σε ξαναδώ ποτέ. Όμως, θα περάσω τις υπόλοιπες μέρες θρέφοντας ελπίδες και όνειρα για τη μελλοντική σου ευτυχία και επιτυχία.» Οι μαθητές μου θα κάνουν σπουδαία πράγματα, είμαι βέβαιη. Έχω μεγάλα όνειρα για κάθε παιδί.

Όταν ένας μαθητής πεθαίνει αυτά τα όνειρα διαλύονται. Οι ελπίδες έχουν φύγει. Η συμφωνία έχει σπάσει.

Ο δάσκαλος πρέπει να κοιτάξει προς τα πίσω και όχι προς τα μπρος για να δει αυτό το συγκεκριμένο παιδί: να κάθεται στο γραφείο του, να παραπονιέται γιατί ξέχασε την εργασία του, να σχεδιάζει να μεγαλώσει. Το τελευταίο βέβαια ετούτη τη φορά δεν θα συμβεί.

Η απώλεια αυτή αλλάζει τον τρόπο σκέψης ενός δασκάλου. Για πρώτη φορά χρειάζεται να σκεφτεί ότι ίσως δεν θα υπάρξει επόμενο έτος και ότι οι μεγαλύτερες μέρες ενός παιδιού μπορεί να είναι αυτές ακριβώς που κυλούν τώρα.

Έτσι, θα ήθελα από εδώ και μπρος να επιβραδύνω λίγο τα πράγματα. Να μην βιάζομαι. Θα ήθελα να δίνω στους μαθητές μου λίγα λεπτά για τους ίδιους μόνο και μόνο γιατί ο καιρός είναι ζεστός και ο ουρανός όμορφος. Θα ήθελα να περνάω λίγο παραπάνω χρόνο μαζί τους ως άνθρωπος προς άνθρωπο και όχι ως δασκάλα προς μαθητή. Θα ήθελα να τους γνωρίσω καλύτερα.

Θα ήθελα να φροντίζω για το μέλλον αλλά και να γεμίζω μια ψυχή εδώ και τώρα. Θα ήθελα τα κείμενα και οι ασκήσεις να περιμένουν για λίγο και οι επιστήμονες, οι μηχανικοί και οι γιατροί του αύριο, οι μαθητές μου, να κάνουν αυτό που γνωρίζουν καλά, να είναι χαρούμενοι. Τα παιδιά ξέρουν καλά πως η κάθε στιγμή έχει σημασία.

Καλό σου ταξίδι.
Ο δρόμος σου να είναι στρωμένος από λαμπερό φως σαν του καλειδοσκόπιου που αγάπησες.