Λέγοντας άγχος εννοούμε μια ανησυχία, έναν φόβο για κάτι άσχημο που θα μπορούσε να συμβεί, π.χ. να ανησυχεί κανείς για πράγματα που μπορεί να πάνε στραβά. To άγχος μπορεί να βιωθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους - σωματικούς, συναισθηματικούς ακόμη και στον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας. Πολύς κόσμος πιστεύει ότι τα συμπτώματα άγχους εντοπίζονται μόνο σε ενήλικες, αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Συχνά, εντοπίζονται σε παιδιά αλλά και σε έφηβους.
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά και τους εφήβους να διαχειριστούν και να μειώσουν το άγχος τους;
1) Ενθαρρύνουμε το παιδί να αντιμετωπίσει τους φόβους του και όχι να τρέχει μακριά από αυτούς.
Όταν φοβόμαστε κάποιες καταστάσεις συνήθως τις αποφεύγουμε. Ωστόσο, η αποφυγή καταστάσεων προκαλεί άγχος και το διατηρεί. Αντ 'αυτού, εαν ένα παιδί μάθει να αντιμετωπίζει τους φόβους του θα δει ότι το άγχος μειώνεται φυσικά από μόνο του με την πάροδο του χρόνου. Το σώμα μας δεν μπορεί να παραμείνει ανήσυχο για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Υπάρχει ένα εσωτερικό σύστημα που μετά από λίγο μας προκαλεί ηρεμία. Συνήθως το άγχος μειώνεται μέσα σε 20-45 λεπτά αν παραμείνουμε στην κατάσταση που προκαλεί το άγχος.
2) Λέμε στο παιδί μας ότι δε χρειάζεται να είναι τέλειο.
Συχνά αισθανόμαστε ότι είναι απαραίτητο για τα παιδιά μας να πετύχουν στο σχολείο, στον αθλητισμό και γενικότερα με οτιδήποτε καταπιάνονται. Αλλά μερικές φορές ξεχνάμε ότι τα παιδιά πρέπει να είναι τα παιδιά. Είναι σημαντικό να ενθαρρύνουμε το παιδί να εργαστεί σκληρά, αλλά εξίσου σημαντικό είναι να δεχτούμε και να αγκαλιάσουμε τα λάθη και τις ατέλειές του.
3) Επικεντρωνόμαστε στα θετικά.
Πολλές φορές τα ανήσυχα και αγχώδη παιδιά μπορούν να χαθούν μέσα σε αρνητικές σκέψεις και αυτοκριτική. Επικεντρώνονται στο πώς το ποτήρι είναι μισοάδειο αντί μισογεμάτο και ανησυχούν για μελλοντικά γεγονότα. Όσο περισσότερη σημασία δίνετε στα θετικά χαρακτηριστικά του παιδιού σας και στις καλές πτυχές της κατάστασης, τόσο περισσότερο θα υπενθυμίζετε στο παιδί σας να επικεντρώνετε και αυτό στα θετικά και όχι στα αρνητικά.
4) Πρόγραμμα χαλάρωσης και δραστηριότητες.
Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο για να χαλαρώσουν. Δυστυχώς, μερικές φορές ακόμη και οι πιο διασκεδαστικές δραστηριότητες, όπως ο αθλητισμός, γίνονται περισσότερο για την επιτυχία παρά για τη διασκέδαση. Αντ 'αυτού, είναι πολύ σημαντικό να σιγουρευτούμε ότι το παιδί συμμετέχει στο παιχνίδι καθαρά για λόγους διασκέδασης. Προγραμματίστε σε καθημερινή βάση για το παιδί να παίζει ελεύθερα ή να παίζετε μαζί ένα παιχνίδι, να κάνει ένα άθλημα (χωρίς να είναι ανταγωνιστικό), να κάνει γιόγκα, να ζωγραφίζει με χρώματα ή απλά να κάνει κάτι που του αρέσει και το ευχαριστεί.
5) Μοντελοποίηση, φροντίδα εαυτού και θετική σκέψη.
Το παιδί σας θα κάνει ό, τι κάνετε. Έτσι, όταν μπορείτε να αποφεύγετε το άγχος που προκαλούν οι καταστάσεις και αντιμετωπίζετε τους φόβους σας, αυτό θα κάνει και το παιδί σας. Αν αναλάβετε τη φροντίδα του εαυτού σας και κάνετε πράγματα για τις δικές σας ανάγκες, το παιδί σας θα μάθει ότι η αυτο-φροντίδα είναι ένα σημαντικό μέρος της ζωής. Αν ψάχνετε για το θετικό κομμάτι σε κάθε κατάσταση, έτσι θα κάνει και το παιδί σας. Τα παιδιά μαθαίνουν συμπεριφορές από την προσοχή που δίνουν στους γονείς τους. Έτσι, όταν σκέφτεστε για την ψυχολογική ευεξία του παιδιού σας, σκεφτείτε και τη δική σας επίσης.
6) Επιβραβεύουμε γενναιόδωρα τη συμπεριφορά του παιδιού.
Όταν το παιδί αντιμετωπίζει τους φόβους του, το ανταμείβουμε με έπαινο, με αγκαλιά, ή ακόμα και με κάτι απτό όπως ένα αυτοκόλλητο ή μια μικρή απόλαυση. Αν ανταμείβετε τις θετικές συμπεριφορές του παιδιού σας τότε αυτό θα τις εφαρμόζει πιο συχνά.
7) Ενθαρρύνουμε τις συνήθειες ενός καλού ύπνου.
Ορίστε μια συγκεκριμένη ώρα που το παιδί σας θα πηγαίνει στο κρεβάτι και επιμείνετε σε αυτήν ακόμη και τα Σαββατοκύριακα. Επίσης, υιοθετήστε μια ρουτίνα χαλάρωσης 30-40 λεπτά πριν από τον ύπνο που θα γίνεται κάθε βράδυ. Αυτό βοηθά το παιδί σας στη μετάβαση από τις δραστηριότητες της ημέρας σε μια πιο χαλαρή κατάσταση ώστε να κοιμηθεί.
8) Ενθαρρύνουμε το παιδί να εκφράσει την ανησυχία του.
Εαν το παιδί σας λέει ότι είναι ανήσυχο ή φοβάται, δεν πρέπει να πείτε "Όχι δεν είσαι!" ή "Είσαι μια χαρά!" Αυτό δεν βοηθά το παιδί. Αντίθετα, το πιο πιθανό είναι να το κάνετε να πιστέψει ότι δεν το ακούτε ή ότι δεν το καταλαβαίνετε. Για να το βοηθήσετε χρειάζεται να επιβεβαιώσετε την εμπειρία του λέγοντας: "Ναι, μου φαίνεσαι φοβισμένο. Τι συμβαίνει; Γιατί ανησυχείς;" Ξεκινήστε μια συζήτηση σχετικά με τα συναισθήματα και τους φόβους του παιδιού σας.
9) Βοηθάμε το παιδί να λύσει το πρόβλημα.
Μόλις έχετε συζητήσει τα συναισθήματα του παιδιού σας και του έχετε αποδείξει ότι μπορείτε να καταλάβετε την εμπειρία του, ακούστε αυτό που το παιδί σας έχει να πει ώστε να το βοηθήσετε να λύσει το πρόβλημα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα λύσετε εσείς το πρόβλημα για το παιδί σας. Αντίθετα, αυτό σημαίνει ότι θα βοηθήσετε το παιδί σας να βρει πιθανές λύσεις. Αν το παιδί σας μπορεί να σκεφτεί κάποιες λύσεις είναι καλό. Αν όχι, τότε δημιουργήστε κάποιες πιθανές λύσεις για το παιδί, ζητήστε του να επιλέξει τη λύση που σκέφτεται ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα.
10) Διατηρήστε την ψυχραιμία σας.
Τα παιδιά κοιτούν τους γονείς τους για να καθορίσουν πώς να αντιδράσουν σε καταστάσεις. Όλοι έχουμε δει κάποιο μικρό παιδί να παραπατάει και να πέφτει και στη συνέχεια να κοιτάζει το γονιό του για να δει πώς πρέπει να αντιδράσει. Αν δει το γονιό του να πανικοβάλλεται, το παιδί θα αρχίσει να κλαίει. Αυτό είναι επειδή το παιδί ψάχνει στους γονείς του για ένα σήμα, για το πώς πρέπει να αντιδράσει στην κατάσταση. Τα παιδιά όλων των ηλικιών έχουν ως σημείο αναφοράς τα συναισθήματα των γονιών τους και συντονίζονται με αυτά. Εάν είστε ανήσυχοι, το παιδί σας υιοθετήσει αυτό το άγχος και μπορεί να το μεγενθύνει. Έτσι, αν θέλετε να μειώσετε το άγχος του παιδιού σας, θα πρέπει πρώτα να διαχειριστείτε το δικό σας άγχος. Αυτό μπορεί να σημαίνει να επιβραδύνετε σκόπιμα την ομιλία σας, παίρνοντας μερικές βαθιές αναπνοές για να χαλαρώσετε και να διασφαλίσετε ότι η έκφραση του προσώπου σας μεταφέρει ηρεμία.
11) Πρακτικές χαλάρωσης και ασκήσεις με το παιδί.
Μερικές φορές βασικές ασκήσεις χαλάρωσης είναι απαραίτητες για να βοηθήσετε το παιδί σας να μειώσει το στρες και το άγχος τους. Αυτό μπορεί να σημαίνει να πείτε στο παιδί να πάρει μερικές αργές, βαθιές αναπνοές (και να πάρετε κι εσείς μερικές αργές αναπνοές με το παιδί σας, έτσι ώστε να μπορέσει να ταιριάξει το ρυθμό του με τον δικό σας). Ή θα μπορούσε να σημαίνει να ζητήσετε από το παιδί να φανταστεί τον εαυτό του σε ένα χαλαρωτικό μέρος, όπως στην παραλία ή σε μια αιώρα. Ζητήστε από το παιδί να κλείσει τα μάτια του και να φανταστεί τους ήχους, τις μυρωδιές και τις αισθήσεις που συνδέονται με την εικόνα. Για παράδειγμα, κλείστε τα μάτια σας και φανταστείτε τον εαυτό σας σε μια παραλία. Ακούστε τον ήχο των κυμάτων, όπως τα κύματα έρχονται και σκάνε στην ακρογιαλιά. Ακούστε τον ήχο των γλάρων που πετούν μακριά σε απόσταση. Τώρα επικεντρωθείτε στην αίσθηση της ζεστής άμμου κάτω από τα δάχτυλά σας και του ήλιου πάνω στο δέρμα σας. Το παιδί μπορεί να υιοθετήσει αυτές τις τεχνικές όταν νιώθει αγχωμένο.
12) Μην παραιτήστε!
Το άγχος και το στρες μπορεί να είναι ένας μακρύς αγώνας δρόμου. Με την επανάληψη των τεχνικών χαλάρωσης και της διαχείρισης άγχους, το παιδί θα μάθει πώς να μειώνει τα επίπεδα άγχους του και πώς να το αντιμετωπίζει.
Πηγή
(www.psychologytoday.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου